Młoda kobieta o blond włosach, leżąca na swoim ramieniu
Psychosomatyka

Neurastenia – przyczyny, objawy, leczenie

Na przełomie XIX i XX wieku świat pędził nieznanym dotąd tempem. Pociągi parowe przecinały lądy, telegrafy błyskawicznie przenosiły wiadomości, a gazety codziennie zalewały czytelników potokiem informacji. W tym szaleństwie cywilizacji wielu ówczesnych lekarzy dostrzegało źródło nowego problemu, jakim jest neurastenia. Szybki rozwój cywilizacji, z jego hałasem, pośpiechem i natłokiem informacji, jawił im się jako źródło tego nowego schorzenia.

Neurastenia, czyli choroba przeciążonych nerwów, trapiła ponoć głównie „pracowników umysłowych” – przedstawicieli wyższych warstw społecznych, którzy zmagali się z nadmiarem obowiązków i presją życia w ciągłym biegu. Objawy były dokuczliwe: chroniczne zmęczenie, bóle głowy, drażliwość, kłopoty z koncentracją i snem.

Czy neurastenia powróciła w XXI wieku? Choć dziś rozumiemy neurastenię nieco szerzej, dostrzegając w niej złożone zaburzenie o podłożu zarówno psychicznym, jak i fizycznym, wiele z jej pierwotnych objawów pozostaje aktualnych. Wciąż żyjemy w świecie pędzącym na złamanie karku, gdzie stres i pośpiech stały się naszą codziennością. A to właśnie one, obok innych czynników, mogą prowadzić do wyczerpania organizmu i rozwoju objawów neurastenii.

Młoda kobieta o szatynowych włosach składająca razem ręce w zamyśleniu

Czym jest neurastenia?

Współcześnie neurastenia nie jest już traktowana jako odrębna choroba, ale raczej jako zespół objawów mogących towarzyszyć różnym zaburzeniom psychicznym i fizycznym. Choć dawniej kojarzona była głównie z „chorobą cywilizacji” dotykającą przedstawicieli wyższych warstw społecznych, obecnie pojęcie neurastenii rozumiemy szerzej, dostrzegając jej złożone podłoże psychologiczne i fizjologiczne.

Przyczyny neurastenii

Przyczyny neurastenii nie są do końca jasne, ale uważa się, że są one wynikiem złożonego oddziaływania czynników psychologicznych, społecznych i biologicznych. Do najczęstszych przyczyn należą:

Stres i przewlekłe zmęczenie

Nadmierny stres i brak odpoczynku mogą prowadzić do wyczerpania organizmu i osłabienia układu nerwowego. To z kolei może powodować objawy takie jak zmęczenie, drażliwość, problemy z koncentracją i snem.

Zaburzenia lękowe i depresyjne

Neurastenia może być jednym z objawów zaburzeń lękowych lub depresji. Osoby z tymi zaburzeniami często doświadczają podobnych objawów, takich jak zmęczenie, osłabienie, problemy z koncentracją i snem.

Choroby organiczne

Niektóre choroby organiczne, takie jak niedoczynność tarczycy czy anemia, mogą również powodować objawy przypominające neurastenię. Ważne jest, aby wykluczyć te choroby przed postawieniem diagnozy neurastenii.

Czynniki genetyczne

Istnieją pewne dowody na to, że podatność na neurastenię może mieć podłoże genetyczne. Osoby, których członkowie rodziny chorowali na neurastenię, mogą być bardziej narażone na rozwój tej choroby.

Czynniki osobowościowe

Niektóre osoby mogą być bardziej predysponowane do neurastenii ze względu na pewne cechy osobowościowe, takie jak perfekcjonizm, nadmierna skrupulatność lub trudności z radzeniem sobie ze stresem.

Oprócz wyżej wymienionych czynników, na rozwój neurastenii mogą mieć również wpływ inne czynniki, takie jak:

  • Niewłaściwa dieta: Niedobór witamin i minerałów może osłabiać organizm i zwiększać podatność na stres.
  • Brak aktywności fizycznej: Regularna aktywność fizyczna może pomóc w redukcji stresu i poprawie ogólnego samopoczucia.
  • Nadmierne używanie substancji psychoaktywnych: Alkohol, kofeina i nikotyna mogą nasilać objawy neurastenii.
Mulatka w grymasie rozpaczy, ubrana w żółtą koszulę trzyma się za głowę

Objawy neurastenii

Do głównych objawów neurastenii należą:

  • Przewlekłe zmęczenie: osoby z neurastenią odczuwają ciągłe wyczerpanie, które nie ustępuje nawet po odpoczynku.
  • Bóle głowy: często są to uporczywe bóle o charakterze migrenowym.
  • Drażliwość i obniżony nastrój: osoby z neurastenią łatwo się denerwują, irytują, a ich nastrój może ulegać gwałtownym zmianom.
  • Kłopoty z koncentracją i pamięcią: neurastenia może powodować trudności ze skupieniem uwagi, zapamiętywaniem informacji i podejmowaniem decyzji.
  • Zaburzenia snu: osoby z neurastenią często mają problemy z zasypianiem, budzą się w nocy lub odczuwają senność w ciągu dnia.

    Oprócz wymienionych wyżej objawów, u osób z neurastenią mogą występować również inne dolegliwości, takie jak:
  • Bóle mięśni i stawów
  • Zawroty głowy
  • Kołatanie serca
  • Nadwrażliwość na bodźce
  • Brak apetytu
  • Osłabienie libido
Młoda, zestresowana kobieta za kierownicą swojego auta

Leczenie neurastenii: powrót do równowagi

Leczenie neurastenii to podróż ku odzyskaniu równowagi – zarówno psychicznej, jak i fizycznej. Podobnie jak każda wyprawa, wymaga ona odpowiedniego planu i zaangażowania. Kluczem do sukcesu jest holistyczne podejście, obejmujące zarówno terapię psychologiczną, jak i zmiany stylu życia.

Terapia psychologiczna pomaga w identyfikacji i modyfikacji negatywnych wzorców myślenia i zachowania, które przyczyniają się do stresu i wyczerpania. Psychoterapeuta może również nauczyć Cię technik radzenia sobie ze stresem, takich jak relaksacja mięśni czy mindfulness.

Zmiany stylu życia odgrywają równie ważną rolę w leczeniu neurastenii. Regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta bogata w owoce, warzywa i chude białko oraz odpowiednia ilość snu są niezbędne dla regeneracji organizmu i poprawy ogólnego samopoczucia. Istotne jest również ograniczenie używek, takich jak alkohol, kofeina i nikotyna, które mogą nasilać objawy neurastenii.

W niektórych przypadkach lekarz może zalecić leczenie farmakologiczne. Leki przeciwdepresyjne lub przeciwlękowe mogą pomóc w złagodzeniu objawów choroby, takich jak lęk, depresja i problemy ze snem. Należy jednak pamiętać, że leki te stanowią jedynie uzupełnienie terapii psychologicznej i zmian stylu życia.

Dzięki odpowiedniemu zaangażowaniu i wytrwałości można pokonać tę chorobę i odzyskać siły witalne.

Wyciągnij pomocną dłoń i wyślij artykuł osobie, która potrzebuje go przeczytać.

Jeśli dostrzegasz objawy neurastenii u siebie – odezwij się do nas. Wspólnie znajdziemy rozwiązanie.

Zadzwoń lub umów się korzystając z kalendarza online


Kobieta o blond włosach w niebieskim swetrze trzyma się za bolącą głowę przed laptopem firmy apple
Relacje ze sobą

Wypalenie zawodowe – objawy, jak sobie radzić

Wyobraź sobie, że od dłuższego czasu czujesz się wyczerpana. Nie masz siły na nic, nawet na rzeczy, które kiedyś sprawiały Ci radość. Praca staje się udręką, a każdy kolejny dzień to walka o przetrwanie. Czy to brzmi znajomo? Jeśli tak, może to być wypalenie zawodowe.

Wypalenie zawodowe to stan emocjonalnego, fizycznego i psychicznego wyczerpania, spowodowany nadmiernym i długotrwałym stresem. Dzieje się tak, gdy czujesz się przytłoczona, wyczerpana emocjonalnienie jesteś w stanie sprostać ciągłym wymaganiom. W miarę utrzymywania się stresu zaczynasz tracić zainteresowanie i motywację, które doprowadziły cię do przyjęcia określonej roli.

Wypalenie nie tylko zmniejsza produktywnośćpozbawia Cię energii, ale również prowadzi do szeregu negatywnych emocji, takich jak bezradność, poczucie beznadziei, cynizmuraza. W końcu możesz poczuć, że nie masz już nic więcej do zaoferowania.

Negatywne skutki wypalenia zawodowego rozprzestrzeniają się na każdą dziedzinę życia – w tym na dom, pracę i życie towarzyskie. Wypalenie może również powodować długotrwałe zmiany w organizmie, które czynią Cię podatną na choroby, takie jak przeziębienie i grypa.

Ze względu na liczne konsekwencje, ważne jest, aby z wypaleniem walczyć od razu.

Grupa pracowników mobbingująca wypaloną zawodowo kobietę w pracy

W tym artykule przyjrzymy się bliżej objawom wypalenia zawodowego, jego przyczynom i sposobom radzenia sobie z nim. Powiemy również, kiedy należy szukać profesjonalnej pomocy.

Objawy wypalenia zawodowego

Wypalenie zawodowe może objawiać się na wiele sposobów. Do najczęstszych objawów należą:

  • Emocjonalne wyczerpanie: Czujesz się wyczerpana, zmęczona i bez energii. Masz trudności z koncentracją i podejmowaniem decyzji. Brakuje Ci motywacji do wykonywania nawet najprostszych zadań.
  • Depersonalizacja: Zaczynasz odczuwać dystans do swojej pracy i współpracowników. Czujesz się obojętna i bez zaangażowania. Masz wrażenie, że nic Cię nie obchodzi.
  • Obniżone poczucie dokonań osobistych: Czujesz, że nie jesteś wystarczająco dobra w swojej pracy. Masz wątpliwości co do swoich umiejętności i osiągnięć. Często porównujesz się do innych i czujesz się gorsza.
  • Inne objawy: Do innych objawów wypalenia zawodowego mogą należeć: bóle głowy, problemy ze snem, zmiany apetytu, drażliwość, lęk, smutek i depresja. 
Zmartwiona młoda kobieta w garniturze siedząca przy biurku obok laptopa

Ważne jest, aby w porę dostrzec objawy wypalenia zawodowego i nie bagatelizować ich.

Przyczyny wypalenia zawodowego

Najczęściej wypalenie zawodowe nie jest spowodowane jedną przyczyną. Zazwyczaj jest to wynikiem kombinacji czynników. Do najczęstszych przyczyn należą:

  • Długotrwały stres: Nadmierny i długotrwały stres w pracy może prowadzić do wypalenia zawodowego. Dzieje się tak, gdy czujesz się przytłoczona obowiązkami, terminami i wymaganiami. Stres może być spowodowany wieloma czynnikami, takimi jak nadmiar pracy, brak kontroli nad swoją pracą, konflikty z współpracownikami lub przełożonymi, brak uznania za swoją pracę, nierealne oczekiwania lub mobbing.
  • Brak równowagi między życiem zawodowym a prywatnym: Jeśli nie masz wystarczająco dużo czasu dla siebie i swoich bliskich, może to prowadzić do wypalenia zawodowego. Ważne jest, aby znaleźć równowagę między pracą a życiem prywatnym, aby móc się zrelaksować i odzyskać siły.
  • Brak poczucia sensu i celu: Jeśli nie czujesz, że Twoja praca ma sens lub cel, może to prowadzić do wypalenia zawodowego. Ważne jest, aby móc znaleźć sens w swojej pracy i czuć, że Twoja praca ma znaczenie.
  • Brak wsparcia: Brak wsparcia ze strony współpracowników, przełożonych lub rodziny może utrudniać radzenie sobie ze stresem i wypaleniem zawodowym. Ważne jest, aby mieć w swoim życiu ludzi, którzy Cię wspierają i rozumieją.
  • Osobowość: Niektóre osoby są bardziej narażone na wypalenie zawodowe niż inne. Perfekcjonistki, osoby nadmiernie ambitne lub mające trudności z mówieniem „nie” są bardziej narażone na wypalenie zawodowe.
Młoda kobieta o czarnych włosach stoi ze zrezygnowaną miną z pudełkiem pełnym przyborów biurowych

Wypalenie zawodowe – jak sobie radzić?

W takich momentach warto zwrócić się o pomoc do psychologa. Pierwszym krokiem, jaki podejmuje psycholog, jest dokładne zrozumienie Twojej sytuacji. Każdy przypadek wypalenia zawodowego jest inny, dlatego ważne jest, aby zidentyfikować konkretne przyczyny Twojego stresu i frustracji. Kolejnym etapem jest nauka skutecznych strategii radzenia sobie ze stresem. Psycholog pomoże Ci wypracować techniki, które pozwolą na efektywne zarządzanie codziennym stresem. Może to obejmować ćwiczenia relaksacyjne, techniki oddechowe, medytację czy planowanie czasu. Dzięki temu będziesz w stanie lepiej kontrolować swoje reakcje na stresujące sytuacje, co pozytywnie wpłynie na Twoje samopoczucie.

Terapia pomoże Ci również w pracy nad zarządzaniem emocjami i budowaniem odporności psychicznej. Nauczysz się, jak rozpoznawać i wyrażać swoje emocje w zdrowy sposób oraz jak unikać destrukcyjnych wzorców myślenia. Dzięki temu będziesz w stanie lepiej radzić sobie z wyzwaniami zawodowymi i osobistymi, co przyczyni się do poprawy Twojej jakości życia.

Czasami wypalenie zawodowe jest sygnałem, że nadszedł czas na zmianę. Wprowadzenie zmian w życiu zawodowym może być trudne i wymagać wiele odwagi. Psycholog będzie Cię wspierać na każdym etapie tego procesu, pomagając pokonywać trudności i motywując do działania. Dzięki temu będziesz miał pewność, że nie jesteś sam w swojej drodze do lepszego, bardziej satysfakcjonującego życia zawodowego.


Zadzwoń do nas lub umów się korzystając z kalendarza online

Kobieta o czarnych włosach, podnosząca w górę dłonie, stojąc na tle morza
Relacje ze sobą

Jak nauczyć się odpoczywać?

Pamiętasz czasy, kiedy wakacje oznaczały beztroskie miesiące zabawy, a weekendy wypełniały długie spacery i leniwe popołudnia z książką? Dawniej odpoczynek był ceniony jako dar, czas na regenerację sił i rozwijanie pasji. Arystoteles widział w nim przestrzeń na kultywowanie cnót i stawanie się lepszym człowiekiem. Dla rabina Abrahama Heschela święty Sabat był niczym „pałac w czasie”, miejscem na radość i refleksję. Dzisiaj postrzegamy pracę i odpoczynek jako dwa bieguny. Praca stała się synonimem wartości i tożsamości, polem, na którym udowadniamy swoją wartość i tworzymy dziedzictwo. Wiele osób w związku z tym zatraciło tę umiejętność i nie wie jak nauczyć się odpoczywać.

Książki pokroju „To, co robisz, jest tym, kim jesteś: Jak stworzyć swoją kulturę biznesową” Bena Horowitza głoszą, że „bycie” i „robienie” są nierozłączne, a pracowitość stała się nie tylko oznaką honoru, ale wręcz moralną wyższością.

Odpoczynek spychany jest na margines, traktowany jako bierna bezcelowość. Wielu z nas nie postrzega go nawet jako odrębnej kategorii, a jedynie „negatywną przestrzeń” wypełniającą luki między kolejnymi obowiązkami.

Czyżbyśmy zapomniały o zbawiennej mocy relaksu? O tym, że odpoczynek to nie luksus, lecz konieczność? To właśnie w czasie wytchnienia mózg przyswaja nowe informacje, a ciało regeneruje siły. To wtedy mamy czas na pielęgnowanie relacji, rozwijanie pasji i odkrywanie nowych dróg.

Czas odzyskać utraconą sztukę odpoczynku. Czas przypomnieć sobie, że prawdziwa produktywność i satysfakcja z życia rodzą się z równowagi między pracą a relaksem.

Kobieta w zwiewnym ubraniu wypoczywająca w trakcie leżenia na hamaku

Jak nauczyć się odpoczywać? Źródła problemu

Prawdopodobnie i Ty doświadczyłaś kiedyś takiego uczucia: kładziesz się na kanapie lub do łóżka, wyczerpana po ciężkim dniu lub tygodniu. Mimo zmęczenia sen nie przynosi ulgi. Rano budzisz się niewyspana i nadal czujesz się wyczerpana. Potrzebujesz odpoczynku, ale zwykły sen nie wystarcza.

W większości przypadków próbujemy zrekompensować brak odpoczynku dłuższym snem. I słusznie — większość z nas nie śpi zalecanych 7-9 godzin na dobę. Ale co, jeśli mimo dłuższego snu nadal czujesz się wyczerpana?

Dr Saundra Dalton-Smith, lekarz medycyny, twierdzi, że sen nie jest jedynym rodzajem odpoczynku, jakiego potrzebujesz. W swoim wiralowym wystąpieniu na TED mówi o siedmiu różnych typach odpoczynku, których nie można zaspokoić samym snem. Jak to ujęła: „Odpoczynek to najrzadziej wykorzystywana, wolna od środków chemicznych, bezpieczna i skuteczna terapia alternatywna, jaką mamy”.

Dlaczego tak wiele z nas nie wie jak nauczyć się odpoczywać? Istnieje wiele przyczyn:

  • Nadmiar obowiązków: Praca, dom, dzieci, dodatkowe zajęcia — lista rzeczy do zrobienia często wydaje się nie mieć końca. Ciągły pośpiech i poczucie presji uniemożliwiają Ci wyciszenie się i relaks.
  • Strach przed nudą: Współczesna kultura promuje aktywność i produktywność. Nudę postrzegasz jako stratę czasu, a lenistwo jako coś nagannego. To sprawia, że nawet w wolnym czasie czujesz presję, żeby coś robić.
  • Uzależnienie od technologii: Smartfony, komputery i media społecznościowe pochłaniają Twoją uwagę i utrudniają odcięcie się od bodźców zewnętrznych. Ciągłe bombardowanie informacjami i powiadomieniami sprawia, że trudno Ci się wyciszyć i skupić na sobie.
  • Perfekcjonizm: Chcesz być idealna we wszystkim, co robisz. To prowadzi do nadmiernej samokrytyki i ciągłego poczucia niedoskonałości. Perfekcjonistki często mają problemy z odpoczynkiem, ponieważ nie potrafią się odprężyć i cieszyć chwilą.
  • Niska samoocena: Osoby o niskiej samoocenie często nie wierzą, że na zasługują na odpoczynek. Mogą czuć się winne, że spędzają czas dla siebie, zamiast zajmować się obowiązkami lub innymi ludźmi.
Młoda kobieta pijąca sok pomarańczowy na plaży podczas wakacji

Skutki chronicznego zmęczenia

Chroniczny brak odpoczynku ma szereg negatywnych konsekwencji dla Twojego zdrowia fizycznego i psychicznego. Należą do nich:

  • Osłabienie odporności: Brak odpowiedniej regeneracji obniża Twoją odporność na infekcje i choroby. Będziesz częściej chorować i dłużej dochodzić do zdrowia.
  • Problemy z koncentracją: Zmęczenie utrudnia skupienie się i zapamiętywanie informacji. Pojawią się problemy z wykonywaniem codziennych obowiązków, nauką czy pracą.
  • Pogorszenie nastroju: Brak odpoczynku prowadzi do drażliwości, apatii i depresji. Będziesz mieć trudności z czerpaniem radości z życia i odczuwać lęk lub smutek.
  • Zaburzenia snu: Zmęczenie powoduje problemy z zasypianiem i utrzymaniem snu. Możesz budzić się w nocy i czuć się niewyspana rano.
  • Problemy z trawieniem: Stres i zmęczenie mogą prowadzić do problemów z trawieniem, takich jak zgaga, biegunka i zaparcia.
  • Bóle mięśni i stawów: Chroniczne zmęczenie powoduje bóle mięśni i stawów, a także osłabienie siły mięśniowej.
  • Problemy skórne: Brak odpoczynku pogarsza stan Twojej skóry, powodując suchość, szorstkość, wypryski i inne problemy skórne.
  • Zaburzenia hormonalne: Chroniczny stres i zmęczenie mogą zaburzać równowagę hormonalną w organizmie, co może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych.

Jeśli doświadczasz któregokolwiek z tych objawów, ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem. Może on pomóc w ustaleniu przyczyny problemu i zalecić odpowiednie leczenie.

Pamiętaj, że odpoczynek to nie luksus, lecz konieczność. Dbaj o siebie i regularnie zapewniaj sobie czas na relaks i regenerację. To klucz do Twojego dobrego samopoczucia i zdrowia fizycznego i psychicznego.

Młoda kobieta ćwicząca jogę przed wielkim oknem z widokiem na miasto

Jak nauczyć się odpoczywać?

Odpoczynek to nie tylko sen. To czas na regenerację zarówno fizyczną, jak i psychiczną. To czas na oderwanie się od codziennych obowiązków i trosk, na zrobienie czegoś, co sprawia Ci przyjemność i pozwala Ci się zrelaksować.

Najważniejsze jest, aby znaleźć sposób na odpoczynek, który jest dla Ciebie odpowiedni i pozwala Ci się naprawdę zrelaksować. Jeśli masz problemy ze znalezieniem czasu na odpoczynek lub jeśli mimo odpoczynku nadal czujesz się zmęczona, warto zastanowić się nad głębszą przyczyną problemu.

Często chroniczne zmęczenie i problemy z odpoczynkiem mogą być objawem stresu, lęku, depresji lub innych problemów natury psychicznej. W takich sytuacjach pomocna może okazać się terapia psychologiczna.

Terapia pomoże Ci zrozumieć źródła problemu i nauczy Cię, jak radzić sobie ze stresem i budować zdrowe nawyki odpoczynku. Odpoczynek to nie egoizm. To inwestycja w Twoje zdrowie i szczęście. Dbaj o siebie i regularnie zapewniaj sobie czas na relaks i regenerację.

Jeśli mimo starań nadal masz problem z odpoczynkiem, nie miej oporów by sięgać po pomoc. Terapia może pomóc Ci odkryć źródła problemu i opracować strategie radzenia sobie z nimi.

Zadzwoń do nas lub umów się korzystając z kalendarza online

Młoda, zmęczona kobieta o blond włosach w czarnej koszulce trzyma się jedną ręką za głowę
Emocje

Anhedonia – przyczyny, objawy, leczenie.

Anhedonia to pojęcie, które dla wielu osób może brzmieć obco, ale coraz częściej pojawia się w kontekście zdrowia psychicznego. Tymczasem kryje się za nim problem dotykający zdecydowanie więcej osób, niż się powszechnie sądzi. Anhedonia to niezdolność odczuwania przyjemności, która wpływa na codzienne życie, odbierając mu barwy i radość.

Twoje hobby przestało Cię cieszyć? Spędzanie czasu z bliskimi straciło swój urok? Nawet ulubione jedzenie nie smakuje tak jak kiedyś? To mogą być sygnały ostrzegawcze, że doświadczasz anhedonii.

Ten brak radości rzuca cień na codzienne życie. Staje się ono szare, pozbawione kolorów i blasku. Nawet najpiękniejsze widoki czy najsmaczniejsze potrawy nie budzą już entuzjazmu. Anhedonii często towarzyszy apatia, zmęczenie, brak motywacji i problemy z koncentracją.

Młoda, smutna kobieta patrząca w zamyśleniu przez okno

Czym jest anhedonia?

Określa ona stan, w którym traci się zdolność odczuwania przyjemności. Osoby cierpiące na anhedonię nie czerpią satysfakcji z czynności, które kiedyś sprawiały im radość. Spędzanie czasu z bliskimi, jedzenie, a nawet seks stają się obojętne, pozbawione dawnej ekscytacji.

Jeśli doświadczasz takich objawów, nie lekceważ ich. Anhedonia może być sygnałem poważniejszych problemów jak np. depresja, zaburzenia lękowe, a nawet schizofrenia.

To nie jest chwilowe obniżenie nastroju czy brak motywacji. Anhedonia to trwały stan, który może obejmować różne sfery życia. A utrata radości z życia to nie tylko kwestia dyskomfortu. To poważny problem, który może znacząco ograniczać funkcjonowanie i prowadzić do izolacji społecznej.

Dlatego tak ważne jest, aby o anhedonii mówić głośno.

Jakie są objawy anhedonii?

Oprócz braku odczuwania przyjemności, anhedonii mogą towarzyszyć inne objawy, które utrudniają codzienne funkcjonowanie i negatywnie wpływają na jakość życia.

Do najczęstszych objawów anhedonii należą:

  • Apatia: Brak chęci do działania i podejmowania aktywności.
  • Zmniejszone libido: Utrata zainteresowania seksem i bliskością fizyczną.
  • Zmęczenie: Ciągłe poczucie osłabienia i wyczerpania, nawet po odpoczynku.
  • Trudności z koncentracją: Problemy ze skupieniem uwagi i zapamiętywaniem informacji.
  • Zaburzenia snu: Bezsenność lub nadmierna senność.
  • Drażliwość: Nadmierna reakcja na bodźce i częste wybuchy złości.
  • Niski nastrój: Smutek, poczucie beznadziei i utrata radości z życia.

Warto mieć na uwadze, że obraz anhedonii może się różnić u różnych osób. Niektórzy doświadczają braku przyjemności we wszystkich sferach życia, podczas gdy inni mogą mieć problemy tylko z określonymi aktywnościami.

Młoda kobieta o czarnych włosach, z paznokciami pomalowanymi w kolorze błękitnym stoi przy oknie

Jakie są przyczyny anhedonii?

Przyczyny anhedonii nie są do końca jasne, a badania nad nią wciąż trwają.

Uważa się jednak, że anhedonia może być spowodowana przez:

  • Zaburzenia depresyjne: Depresja jest najczęstszą przyczyną anhedonii. Osoby z depresją często tracą zainteresowanie wcześniej lubianymi aktywnościami, odczuwają brak motywacji i mają poczucie pustki.
  • Zaburzenia lękowe: Lęk i stres mogą również prowadzić do anhedonii. Osoby z odczuwające silny lęk mogą unikać sytuacji, które sprawiają im dyskomfort, co może prowadzić do izolacji społecznej i pogłębiać objawy anhedonii.
  • Schizofrenię: To poważna choroba, która może powodować objawy takie jak omamy, urojenia i zaburzenia myślenia. Anhedonia jest częstym objawem schizofrenii.
  • Chorobę Parkinsona: To neurodegeneracyjna choroba mózgu, która powoduje objawy takie jak drżenie, sztywność mięśni i spowolnienie ruchów. Anhedonia może być również jej objawem.
  • Udar mózgu: Potrafi uszkodzić obszary mózgu odpowiedzialne za odczuwanie przyjemności, co może prowadzić do anhedonii.
  • Urazy głowy: Ciężkie urazy głowy również bywają przyczyną anhedonii.
  • Nadużywanie substancji psychoaktywnych: Nadużywanie narkotyków i alkoholu prowadzi do zmian w mózgu, które mogą powodować anhedonię.
  • Niektóre grupy leków: Przyjmowanie niektórych grup leków może mieć w działaniach ubocznych powodować anhedonię.

Jak leczyć anhedonię?

Leczenie anhedonii jest w dużym stopniu zależne od jej przyczyny. W przypadku anhedonii spowodowanej zaburzeniami depresyjnymi stosuje się leczenie farmakologiczne (antydepresanty) i psychoterapię.

Antydepresanty pomagają przywrócić równowagę chemiczną w mózgu, co prowadzi do złagodzenia objawów depresji, w tym anhedonii. Psychoterapia pomaga natomiast poznać mechanizmy psychologiczne leżące u podłoża anhedonii i wypracować skuteczne strategie radzenia sobie z tym problemem.

W innych przypadkach leczenie może obejmować:

Leczenie pierwotnej choroby: Jeśli anhedonia jest spowodowana chorobą fizyczną, taką jak choroba Parkinsona lub udar mózgu, ważne jest, aby skupić się na leczeniu tej choroby. Leczenie pierwotnej przyczyny będzie prowadzić do złagodzenia objawów anhedonii.

Zmianę stylu życia: Zdrowy styl życia, obejmujący regularną aktywność fizyczną, zdrową dietę i odpowiednią ilość snu, również pomaga w złagodzeniu objawów. 

Terapię zajęciową: Terapia zajęciowa pomaga osobom z anhedonią w odnalezieniu nowych aktywności, które sprawiają im przyjemność i pomaga ponownie zaangażować się w życie społeczne.

Starsza kobieta siedząca zmartwiona przy stole i trzymająca się za głowę

Kiedy szukać pomocy?

Jeśli doświadczasz trwałej utraty radości z życia, braku motywacji i apatii, niezwykle pomocna jest, konsultacja się z psychologiem. Specjalista pomoże Ci ustalić przyczynę problemu i dobrać odpowiednie leczenie. Przy dobrze dobranej strategii działania większość osób z anhedonią odzyskuje zdolność odczuwania przyjemności i cieszenia się życiem.

Jeśli podejrzewasz u siebie lub kogoś bliskiego anhedonię, nie wstydź się szukać pomocy.

Zadzwoń do nas lub umów się korzystając z kalendarza online

Scroll to Top
blank
blank
blank